Om vry te wees

As ek moeg voel, vir alles
hierdie gejaag, hierdie leegheid
dan kom verf U met lig deur wolke
die mooiste sons ondergang
en trek daarmee my aandag...

Toe vriende my verlaat
en teen my gedraai het
kom die maan vol op en skyn sag
‘n silwer straal wat die pad deur
die donker tyd vir my wys.

Toe ek stukkend was oor pyn
‘n donker angs my siel wou gryp
en teen ‘n afgrond wegslinger
het die roep van oggend voëltjies,
helder fyn klokkies, my laat ontwaak.

Ek was amper oortuig, dit is my einde,
my dae verby, toe ek ‘n fluistering
gewaar – U self - die lewe!!
Met gebreekte liggaam en verwonde siel
kan ek nou hoog bo alles styg...

My gees is vry, gelukkig, dit jubbel
soos ‘n bergstroom oor ronde klippe,
ritsel soos die wind deur blare,
dartel soos lig wat weerkaats op
die water, sweef hoog, hoog, hoog bo die wolke...